...ถ้าเป็นการศึกษาที่เป็นภาวะแล้ว ก็อาจพูดได้ว่า การศึกษาคือการงอกงาม งอกงามไปเรื่อยๆ ไม่มีวันรู้จักจบสิ้น...ผมก็นึกอยู่ในตอนนั้นว่า เอ! เราจะเอาเรื่องการศึกษาซึ่งเป็นความงอกงามนั้นมาทำให้เป็นรูปธรรมได้อย่างไรเพราะมันเป็นนามธรรมก็รำลึกได้ทันทีว่า ทางวิชาคณิตศาสตร์ที่ผมเรียน มันมีเส้นกราฟนี้อยู่แล้ว จึงตกลงใจเอาเส้นกราฟนี้เลย..."

          ศาสตราจารย์ ดร.สาโรช บัวศรี จึงนำเรื่องนี้ไปอธิบายในที่ประชุมสภาของวิทยาลัยซึ่งมีศาสตราจารย์ ม.ล.ปิ่น มาลากุล อยู่ด้วย ท่านก็เห็นด้วย ที่ประชุมจึงมีมติให้ใช้ตรากราฟนี้เป็นตราประจำวิทยาลัยวิชาการศึกษาและในส่วนของสีนั้น ท่านให้สัมภาษณ์ว่า

          "ทีนี้เกี่ยวกับสีของวิทยาลัยอีกนะครับ สีนี่ ตอนนั้นก็คิดว่าเรากำลังจะต้องทำงานใหญ่ ทำคนเดียวนี่ไม่ได้ดอก จะต้องได้รับความร่วมมือร่วมใจจากนิสิต นิสิตจะต้องรู้เรื่อง จะต้องเป็นกำลังออกไปฮึดสู้ พอนิสิตสำเร็จออกไป ก็จะต้องไปเปลี่ยนแปลง ไปเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาให้มีการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น นิสิตจะต้องมีความกล้าหาญ แล้วก็จักต้องฉลาดเฉลียว กล้าหาญแต่ไม่ฉลาดเฉลียวก็ทำไม่ได้ ต้องทั้งฉลาดเฉลียวและกล้าหาญ

          ผมจึงเอาสีเลือดเป็นตัวแทนของความกล้าหาญ คือ สีแดง ทีนี้ความฉลาดเฉลียวก็ต้องใช้สีสมอง คือ สีเทา ดังนั้น จึงเอาสีเทาแดงเป็นสีทางราชการของวิทยาลัย สภาวิทยาลัยก็อนุมัติให้เป็นสีทางราชการได้ ดังนั้น ในเวลาทำเสื้อครุยปริญญา Hood หรือผ้าคล้องคอจึงเป็นสีเทา-แดง

          ในเวลาปัจฉิมนิเทศ โดยมาก ผมก็มักจะพูดปลุกใจนิสิตนักศึกษาโดยเอาสัญลักษณ์ของวิทยาลัยของเรามาบอกว่าจะต้องออกไปด้วยความกล้าหาญนะ ไปเปลี่ยนแปลงนะ แล้วจะต้องเฉลียวฉลาดนะ ในทำนองนี้ แล้วก็จะต้องแสดงความสามารถทางวิชาการให้เห็นประดุจเป็นนักปราชญ์คนหนึ่ง ต้องมีความประพฤติที่ดีนะ"

        ทั้งหมดนี้ เราจะเห็นถึงความคิดของศาสตราจารย์ ดร.สาโรช บัวศรีที่อยู่เบื้องหลังการออกแบบตราและสีของวิทยาลัย ที่สืบทอดมาเป็นอัตลักษณ์ของ มศว